Ha Long Bay is één van de hoogtepunten van Vietnam. De helderblauwe wateren met de woeste baaien eromheen worden daarom door geen enkele toerist overgeslagen. Onderweg naar het eiland Cat Ba, vanuit waar je deze baai kan bezoeken, ergerde ik me aan klagende Nederlanders en bij aankomst in mijn hostel trok ik vrij gemakkelijk op met drie Duitsers en een Canadese.

Op de boottrip door Ha Long Bay zaten we met een gemengd gezelschap; da’s wat reizen zo leuk maakt. En o ja, we hadden ook een spring-van-de-boot-in-het-water-om-te-snorkelen-pauze, maar oeps, Roos had geen bikini. ALWEER. Gelukkig was zwemmen deze keer geen must, dus samen met een paar andere niet-zwemmende meiden genoot ik van het zonnetje, bedacht ik wat er in godsnaam mis met mij was en keek ik hoe de zwemmers vluchtten voor een gigantische kwal.

Living on the edge
Tijdens de stop op Monkey Island kregen we de kans om, naast aapjes te kijken, een hike naar de top van een berg te doen. Er was letterlijk een file van mensen op die berg die zowat hun leven waagden voor het viewpoint. Ik kan niet ontkennen dat het zweet me af en toe uitbrak op de ‘trek jezelf omhoog bij die boom’ en ‘zet je voet niet op die vlijmscherpe rots neer maar op die wiebelende ernaast’-momenten. Mantra? ‘Diep ademhalen’, ‘niet naar beneden kijken’ en ‘als zij het kunnen, kan ik het ook’. Toch was het een goede keus, want we konden geheel Ha Long Bay overzien. 🙂

De dag erna waagde ik nog eens mijn leven door voor het eerst te gaan scooteren. In Hué weigerde ik het nog te doen, maar op dit eiland was ik min of meer genoodzaakt en kreeg ik een spoedcursus van mijn Nederlandse medereiziger. Achteraf: peanuts en stiekem mega leuk. Ik ging naar een ander uitzichtpunt in het Cat Ba National Parc en had geen minuut spijt van mijn keus om de scooter te pakken.

Hanoihoppen
Bij terugkomst in Hanoi stond er een fietstocht op het programma via een Nederlands reisbureau, oftewel: in één ochtend heel Hanoi gezien en vijf Nederlandse vriendinnen rijker. Die avond gourmetten we in de Beerstreet en bestelden we cocktails inclusief een lachgasballon. Voor de volgende katerige ochtend stond voor mij Mai Chao op het programma en voor hen Cat Ba. Daar kwam ik net vandaan, dus het was helaas tijd om afscheid te nemen. Mai Chao was voor mij één en al genot: rust, groen, krekels, bergen, geen scooters en bamboohuisjes. Geen minuut heb ik spijt gehad dat ik het toeristische Sapa heb vervangen door Mai Chao; wederom een goede keus. Met een slecht Engelssprekende gids fietsten we op dag 1 door de rijstvelden en op dag 2 beklommen we 1200 traptreden en een grot met maar liefst 3 andere toeristen. Iets minder genieten was de lokale markt waar we daarna naartoe gingen… ik besloot een luchtje te scheppen en tandpasta te kopen toen we met zijn allen mochten toekijken hoe een vis van zijn organen ontdaan werd.

Proost op goede keuzes 
Terug in Hanoi ging ik met twee Duitse meiden van deze trip nog maar een avond stappen. Wederom werden het cocktails, dit keer maar met een waterpijp. We hadden het heel gezellig, ondanks dat het nachtleven in Hanoi behoorlijk waardeloos is. Ik onderhield inmiddels het contact met de Nederlandse meiden van de fietstour, die ook weer op hun weg terug naar Hanoi waren. We besloten samen de Ha Giang motorloop te gaan doen. De beste keuze die ik tot nu toe heb gemaakt.

Drie dagen lang zaten we achterop de scooter bij Vietnamese chauffeurs en reden we de motorloop in het noordelijkste puntje van Vietnam. Via haarspeldbochten en stijgingen tot 1500 meter hoogte bereikten we de Chinese grens en nog veel meer prachtige uitzichtpunten. Ongeveer 7 uur per dag reden we met onze pijnlijke billen van plekje naar plekje, gewapend met een kleine rugzak voor drie dagen. We ontweken overstekende koeien op de weg, hobbelden over onverharde wegen, voelden de temperatuurschommelingen, sliepen op het hardste matras ooit gemaakt en keken naar de hardwerkende kindjes op boerderijen. Ik realiseerde me hoe verwend we eigenlijk zijn in Nederland.

Kortom: het was een behoorlijke onderneming en investering, maar zeer indrukwekkend en onvergetelijk! Ik raad deze trip aan aan iedereen die ooit nog naar Vietnam gaat, want dit is met gegarandeerd het beste deel van het land. Zorg wel dat je zelfverzekerd bent over jezelf op een motor of zorg voor een ervaren driver, want ongevaarlijk is het niet.

De Ha Giang motorloop was een geweldige afsluiter van deze maand Vietnam. De nachtbus zorgde dat we de volgende ‘’ochtend’’ weer terug in Hanoi waren (derde keer inmiddels) en voor de daaropvolgende avond stond mijn vlucht naar Luang Prabang in Laos gepland. Het propellorvliegtuigje bracht me in vijf kwartiertjes de grens over, waarna mijn offline MAPS me in de steek liet, mijn pinpas werd geweigerd, mijn creditcard werd geweigerd, er geen WiFi was in het vliegveld en het ook nog eens regende. Goede keus, Laos… Ik miste Vietnam meteen.