Een boel nieuwe impressies, chaos en informatie, maar ook heel gezellig. Zo vat ik mijn eerste dagen in de Zweedse stad Kalmar samen. 

Het was een vermoeiende reis, vooral als je je niet lekker voelt. Ondanks dat ging het allemaal heel voorspoedig. Het ESN-team in felgroene broeken stond op me te wachten op het treinstation en alle Zweden en Denen die ik heb gesproken tijdens mijn reis, waren zeer vriendelijk en behulpzaam. Eenmaal in mijn kamer bleek ik geen dekbed, kussen en wifi te hebben. Na een dramatische nacht onder een lakentje en een kussen vol handdoeken, hadden we de introductie in een ruimte van de uni.

Activiteiten
We werden doodgegooid met informatie over de school, tentamens, praktische zaken en uitstapjes. Daarna op naar dé attractie van Zweden: de Ikea. Vervolgens naar de Mediamarkt voor een router (en ja, die heb ik zelf geïnstalleerd. Nu al mezelf overtroffen). Zaterdagavond een welkomstparty en zondag een kasteel bezocht en een citytrip gemaakt. Maandagavond ‘speedfriending’: spelletjes en koffie met een Zweede fika (soort koffiebroodje met kaneel). En wat ontdek je dan op zo’n soort avond? De mensen die óók volleyballen, en wanneer de trainingen starten (happy me!). Of degenen die nog single zijn, bijvoorbeeld. In één woord: gezelligheid. Dinsdagavond en woensdagavond start ik met mijn eerste lessen Zweeds (Het schoolsysteem is hier heel anders). Engels praten gaat heel vanzelf. Ik merk nu al dat ik soms iets in het Engels kan uitleggen en het in het Nederlands even niet meer weet. 🙂

Kou
Het is gemiddeld zo’n -4 graden en ’s nacht -10. Zaterdagnacht dus rennend uit de club naar mijn appartement. Brrrr. Helaas heb ik maar één thermolegging bij me, dus die zal worden afgedragen. Ik draag standaard twee paar sokken, want anders overleef ik het hier niet. Het is ook niet de eerste keer dat ik met bevroren haarpuntjes thuiskwam. Inmiddels is er sneeuw gevallen, dus ga ik mijn moonboots eens uit het stof halen. Verder zweren de Zweden erbij dat we zijn aangekomen in de mooiste tijd van het jaar. We zien de sneeuw vallen, de dagen langzaam langer worden (het wordt nu donker om 16.00 uur), de sneeuw smelten, de zon doorkomen en de knoppen aan de bomen groeien. En op het moment dat we weg moeten, willen we niet meer…

Omgeving
Verder is alles redelijk dicht op elkaar. Ik ben nog op fietsenjacht. Dan is alles echt op steenworp afstand. Kalmar is gemoedelijk. De mensen zijn aardig. Prijzen zijn iets hoger dan in Nederland, alleen alcohol is een taboe hier, vanwege de slechte geschiedenis met drank en de vele doden die erdoor zijn gevallen. Vrienden maak je heel snel, door de activiteiten georganiseerd door ESN. Er zijn veel studenten uit Nederland en Frankrijk. Verder is ook Duitsland, Amerika, Finland, Marokko, Kenia, Oostenrijk, Italië, Slovenië, Litouwen en Azië vertegenwoordigd. In mijn huis zijn veel studenten uit Zweden zelf. Ik deel de keuken met hen, waar niets in ontbreekt, dus ook dat zit helemaal prima. Mijn kamer heeft een fijn bed, goede douche, een brandende kachel en heel veel ruimte, dus ook dat is heel positief.

Chaos
Verder heb ik het dubbele bedrag huur betaald en geen factuur ontvangen, dus ik krijg binnenkort als het goed is een heleboel geld terug. En ik moest natuurlijk weer een van de weinige zwarte schapen zijn die geen inloggegevens voor de schoolsite heeft ontvangen, dus kon ik nog niet bij mijn rooster etc. Dat is inmiddels in werking gezet. Ik moet nog even mijn route vinden. Het is nu dag 4 en ik heb een klein beetje het idee dat ik de weg kan vinden. Maar ik roep niets te hard, want mijn oriëntatiegevoel is zo sterk als die van een goudvis in een ronde kom…

Groene bandjes
Van de ESN-buddy’s hebben we allemaal een groen bandje gehad met onze naam erop. Die moeten we de hele week om ons hoofd dragen, anders krijgen we met benzinestift een nul op ons voorhoofd. Ok prima, als je een spelletjesavond hebt met alle internationale studenten. Maar helaas lopen de buddy’s ook rond door de stad en door de uni. Toen ik ze per ongeluk tegen het lijf liep in een winkel kreeg ik een nul. En onder je muts dragen mag ook niet. Ik ben dus al twee keer getroffen door de benzinestift… Niet charmant als je daarna in een cafeetje zit…

Keep in touch!
Ik ben vast en zeker nog honderd dingen vergeten, maar dit is in ieder geval een kleine impressie. De rest komt ongetwijfeld op een volgende blog. Xxx en greetings from Sweden!